verkennen van nieuwe markten
Stage Sportfieldlab Groningen
Een jaar stage als Lab manager van het Inspanning Lab. Een bewogen jaar waar het vaak een zoektocht was naar balans tussen stage, werk en privé. Een jaar van pieken en dalen. Een jaar van het aftasten van elkaars verwachtingen. Een jaar van het meten en testen van sporters. Maar vooral een leerzaam jaar waar ik met mijn twee mede lab managers er voor hebben gezorgd dat alles binnen het lab draaide en dat alle aanvragen tot in de puntjes werden verzorgd. In deze paragraaf blik ik terug op het afgelopen jaar en beschrijf ik de hoogte en diepte punten.
Het studie jaar was nog niet eens begonnen en het verzoek kwam al binnen om 150 Run Bike Run studenten en 30 minor stundenten binnen drie weken een submaxiaal test te laten doen. Het doen van een submaxiaal test kost ongeveer 25 minuten per persoon wat inhield dat wij inclusief voorbereidingen voor het opstarten van het lab, meer dan 60 uur moesten inplannen. Aangezien wij vanuit de opleiding nog geen stage liepen, moesten deze uren in de avond worden gedraaid. We gingen ijverig van start en maakte een planning voor het personeel, inschrijflijsten voor de studenten en onderhielde contact met de docenten. Ik kreeg gelijk door dat het vijfde semester druk zou worden en wist dat ik op bepaalde momenten toch wel mijn grenzen aan moest geven.
Zo een grens kwam er na de tweede week al. De docenten die notabene zelf de afspraken voor de testen hadden gemaakt wilde dat wij in de al ingeplande avonduren ineens twee colleges moesten verzorgen. Dit vond ik persoonlijk te veel gevraagd aangezien het organisatorisch gezien veel werk van ons verwachte en dat wij weer een nieuwe planning moesten maken voor de studenten die op die avond gepland stonden. In die periode was er nog geen lab coördinator aangesteld waardoor wij op niemand konden terugvallen en zo besloot ik om als antwoorde te geven dat het niet ging lukken gezien het feit dat het lab die uren al bezet was en dat dit dan eerder gecomminceerd had moeten worden. Dit antwoord werd echter niet geaccepteerd en dat college moest en zou plaatsvinden. De manier waarop er naar ons gecommuniceerd werd betreurde ik en ik gaf aan dat het college door zou gaan en dat zij dan persoonlijk de deelnemers af mochten zeggen.
Achteraf gezien had ik een paar dingen anders aangepakt. In eerste instantie had ik vooraf liever duidelijke afspraken gemaakt. Dit zou ik nu doen door samen te gaan zitten en even duidelijk te schetsen wat waar en wanneer plaats moet vinden en daarbij ook uitleg dat ik gezien de situatie niet veel ruimte voor aanpassingen heb. Mocht het dan toch gebeuren dat er na enkele weken aanpassingen moeten worden gedaan zal ik kijken naar alternatieven zoals bijvoorbeeld een testafname te filmen en deze dan voor het college beschikbaar te stellen. Persoonlijk vind ik dat je moet kunnen anticiperen en soepel moet zijn echter moet je er wel voor waken dat je van kastje naar de muur wordt gestuurd. De relatie met deze docenten is hier overigens niet door verstoord. In de tweede periode van het jaar hebben wij echter wel besloten om het heft meer in eigen handen te nemen en voor enige aanvraag op hun af te stappen.
Na de op start periode werd het wat rustiger en werd in de tweede maand Henrike van der Does aabgesteld als onze labcoördinator. De aanvragen kwamen nu bij haar binnen waarna zij ons vervolgens via de mail meedeelde wat er zou gaan komen en wat wij daarvoor moesten doen.
Zo kregen wij het verzoek binnen om drie professionele motorcrossers te testen. Gezien het feit dat er niet heel veel dienstverleningsactiviteiten waren moest er veel worden voorbereid en doorgenomen. De testdag was een mooie ervaring gezien het feit ik nu te maken had met topsporters die een maximale inspanning gingen doen. Met name bij de wingate test waar de sporters 30 seconden maximale inspanning leveren heb ik werkelijk de longen uit mij lijf geschreeuwd om. Later in de stage zullen deze testen ook worden afgenomen bij de basketballers van Donar. Het afnemen van deze testen kan ik toch wel bestempelen als één van de hoogtepunten van mijn stage.
Een ander hoogte punt van mijn stage was het symposium aan het einde van het jaar. Op dit symposium heb ik mijn stage specifieke opdracht (waar ik onderzoek deed naar de dienstverlening) gepresenteerd. Ik merkte dat er tijdens mijn presentatie een aantal mensen aanwezig waren die voor mijn gevoel bovengemiddelde interesse toonde. Door die interesse kreeg ik het gevoel dat mijn opdracht daadwerkelijk waardevol en ik hoop dan ook dat er vanuit mijn advies wordt opgepakt. Later hoorde via via dat er in de docenten ruimte werd gezegt dat ik er goed inknalde en misschien iest te direct was. Ik kan zelf natuurlijk niet beoordelen, wat mijn verhaal voor invloed heeft op andere mensen, echter heb ik zeker rekening gehouden met het niet kwetsen van betrokkenen. Ook denk ik dat het soms juist wel even goed is om te zeggen waar we staan.
Eén van de dieptepunten van de stage was toch wel het langs elkaar heen leven met de lab coördinator. Later heb ik dit proberen op te lossen om in een gesprek elkaars verwachtingen uit te spreken. De gezette stap was voor mijn gevoel goed echter had ik dit misschien wel direct moeten doen en later nog terugkoppelingen aan moeten verbinden.
Een ander diepte punt was dat ik wel even aan het worstelen was over hoe ik mijn stage specifieke opdracht moest gaan doen. Hier had ik mijn SLBer eerder in moeten schakelen zodat ik dit voor mijzlef helder kon krijgen. In het vervolg zal ik het formuleren en het helder krijgen van de taken intensiever aanpakken. Wel ben ik tevreden met het uiteindelijke resultaat.
Naast de het afenemen van testen waren wij verantwoordelijk voor:
- Het ondersteunen van colleges
- Inwerken en inzetten van personeel
- Gereedhouden van het lab
- Testresultaten beoordelen en terugkoppelen
Community of Practice
Gedurende het zesde semester heb ik ontdekt wat de meerwaarde van een community of practice (COP) is. Tijdens het opstarten van COP genaamd het ontdekken van nieuwe markten had ik zo mijn twijfels. Ik vroeg mij af wat de meerwaarde van zo een COP was en had een beetje het gevoel dat het meer een invulling van de studie was dan dat het daadwerkelijk mij ging helpen in het oplossen van problemen bij mijn stage. Dit gevoel bleef in de eerste periode ook wel een beetje hangen aangezien de echte bedoelingen van zo een COP niet echt van de grond kwamen. Na een aantal weken merkte ik dat er een soort kennismakingsperiode was geweest en dat de communicatie al beter begon te lopen.
Zoals ik in de evaluatie aangeef was de opkomst in het begin van de COP periode laag. Deze lage opkomst heeft er voor gezorgd dat COP langzaam op gang kwam. Na de evaluatie van de eerste periode veranderde er wat en begon de COP tot leven te komen. Een aantal COP leden organiseerde meetings op hun stage adressen waardoor je uit de schoolse setting werd gehaald en volwassen met elkaar in gesprek ging. Tijdens de meetings zochten de organisatoren naar oplossingen voor hun probleemstellingen en ging het gehele COP team ijverig op zoek naar ideeën.
Het tweede gedeelte van de COP periode was voor mij echt een eyeopener. De dynamiek die een groep mensen kunnen bewerkstelligen is naar mijn mening enorm. Zo was er een COP meeting bij het Medisch Centrum Zuid georganiseerd waar twee belanghebbende met een dilemma zaten. Door met een groep van ongeveer tien personen over dit probleem te gaan brainstormen komen er zoveel verschillen ideeën naar boven dat de twee organisaties fris in het dilemma worden gezet en zo mogelijk stappen kunnen gaan zetten. Deze les was voor mij zeer waardevol en ik weet dan ook zeker dat ik in de toekomst hier zeker gebruik van ga maken.
Ik heb bij de case in het Medisch Centrum zuid ook geleerd hoe het in de praktijk kan gaan en emotie vaak een grote rol speelt bij het nemen van beslissingen. Zo heeft het centrum een duur apparaat aangeschaft zonder daar echt een verdien model aan te koppelen. Voor hun gevoel is dat apparaat de toekomst maar eenmaal aangeschaft begint de vraag pas op te spelen hoe ze het apparaat het beste kunnen inzetten. Ik had niet verwacht dat bij een professioneel bedrijf het aanschaffen van kostbare apparatuur, in grote mate wordt beïnvloed door emotie.
Iets anders wat ik tijdens de hierboven benoemde COP meeting heb geleerd zijn de belangen die verschillende bedrijven in elkaar hebben. Zo heeft Procare baat bij een goed benut apparaat aangezien zij op die manier er weer meer kunnen verkopen en is het voor het Medisch Centrum Zuid van belang dat de nieuwe apparatuur winstgevend wordt. Het was voor mij op zich wel verrassend dat Procare zich wilde inzetten voor het vermarkten van het Medisch Centrum Zuid.
Meerwaarde van de COP
· Vergroten van netwerk
· Discussiëren/sparren over probleemstellingen
· Oplossingen bij andere organisaties met ander problemen kunnen vaak gebruikt worden bij de huidige probleemstelling
· Door de mensen om je heen te gebruiken hoef je niet alles zelf te bedenken.
Nieuw handboek inspanningslab_HD (1).pdf (5,6 MB)
stage verslag Matteo Santini.pdf (786,3 kB)
SLB verslag.pdf (1910550)